Ściany nie tylko murowane cz. 2

Ściany wznoszone metodą szalunku traconego to technologia, która wymaga zatrudnienia fachowej  ekipy. Ściany wznosi się, składając niczym klocki, wydrążone kształtki styropianowe łączone na zamki. Powstały w ten sposób szalunek wypełnia się następnie zbrojeniem i zalewa betonem, który po zastygnięciu tworzy wytrzymały rdzeń konstrukcyjny. W zależności od konstrukcji kształtek, ściany mogą mieć różną grubość oraz izolacyjność cieplną. Standardowa przegroda o grubości 25 cm osiąga przenikalność na poziomie U = 0,28 W/(m²K). Zapewnia więc stosunkowo wysoką ciepłochronność. Zaletą tej technologii jest duża skuteczność termoizolacji, gdyż wszystkie ściany zewnętrzne pokryte są dwiema warstwami styropianu (od środka i od zewnątrz). Eliminuje to także punktowe ucieczki ciepła.

Innym rodzajem szalunku traconego są płyty zrębko-betonowe  o wymiarach 50x200 cm. Buduje się z nich szalunek usztywniany za pomocą drabinek montażowych, wsuwanych pomiędzy dwie płyty. Funkcję izolacji cieplnej pełni warstwa styropianu, pokrywająca wewnętrzną stronę szalunku zewnętrznego (elewacyjnego).

Ściany z bali są niepowtarzalne i pełne uroku. Zbudowanie w tej technologii domu całorocznego wymaga zastosowania tzw. wariantu ciężkiego, gdyż dopiero bale o grubości 30 cm pozwalają uzyskać ciepłochronność na poziomie U = 0,5 W/(m²K). Do wyboru są także konstrukcje z belek o przekroju prostokątnym, ocieplone od wewnątrz warstwą izolacji lub ściany z dwóch warstw bali, pomiędzy którymi umieszczona jest izolacja cieplna w postaci niepalnej wełny mineralnej bądź włókien celulozy. Taki dom wygląda równie tradycyjnie z ulicy jak i od wewnątrz.

Surowcem do budowy domów z bali jest najczęściej drewno sosnowe, świerkowe lub jodłowe. Musi być ono dobrze wysuszone (o wilgotności 14-18%) oraz wstępnie zaimpregnowane przez zanurzenie w wodnym roztworze soli boru.