Rodzaje hydroizolacji

W zależności od specyfiki gruntu i poziomu wód gruntowych projektant dobiera izolacje – lekką, średnią lub ciężką. Izolacja lekka wykonana jest zwykle z jednej warstwy folii izolacyjnej lub papy podkładowej bądź poprzez naniesienie na zagruntowane wcześniej ściany 2-3 warstw powłoki asfaltowo-kauczukowej. Pod podłogą piwnicy układa się dwie warstwy folii i szczelnie łączy je z izolacją ław. Metodę tę stosuje się na gruntach, na których źródło wód gruntowych znajduje się poniżej poziomu posadowienie budynku.

W przypadku gruntów spoistych, o słabej przepuszczalności, przewarstwionych oraz tam, gdzie poziom wód gruntowych ulega okresowym wahaniom, zalecana jest izolacja średnia z dwóch warstw papy, folii izolacyjnej bądź lepiku. Hydroizolację podłogową wykonuje się również jako dwuwarstwową z papy podkładowej klejonej lub zgrzewanej na zakładach. Należy ją docisnąć betonową płytą podłogową grubości co najmniej 10 cm.

Jeżeli wokół domu ma być ułożony drenaż opaskowy, który zmniejsza napór wody na ściany oraz podłogę piwnicy, to do zewnętrznej izolacji ścian najlepiej użyć tzw. folii kubełkowej, która układana jest na warstwie papy podkładowej lub powłoki z masy asfaltowo-kauczukowej. Kanaliki utworzone pomiędzy folią a papą (bądź masą) odprowadzą wodę nawet spod wierzchniej warstwy izolacji. Trzeba koniecznie dopilnować, aby dolna warstwa folii kubełkowej została wywinięta ponad filtracyjną warstwę drenażu.

Jeżeli lustro wód gruntowych utrzymuje się stale ponad poziomem posadowienia budynku, ochronę przed wilgocią zapewnia jedynie izolacja ciężka. W tym przypadku warstwa izolacyjna musi być odporna na ciśnienie wywołane naporem wody. Funkcję tę spełnia na ogół piwnica, którą wykonuje się jako konstrukcję monolityczną z wodoszczelnego zbrojonego betonu. Na zewnętrznych warstwach układa się dodatkowo warstwy izolacyjne z papy lub folii.